من و عشق

 من و عشق ، لبخند و آیینه هستیم            

من و عشق ، یاران دیرینه هستیم

❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤

در این دنج ویران ـ در این کنج هستی ـ

نهان تر ز مفهوم گنجینه هستیم

❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤

من و عشق ، یک جفت دست صبوریم

پر از مهربانی ، پر از پینه هستیم

❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ 

به نفرین و وقت دعا ، سرد و گرمیم

ولی هر چه هستیم ، یک سینه هستیم

❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤  

من و عشق ، باران صبح بهاریم

پر از شادمانی و سبزینه هستیم

❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤

در این راه بندان هر روز اندوه

خیابان خلوت در آدینه هستیم

❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤

من و عشق ، افسانه ای رفته از یاد ـ

ز ایام پیرار و پارینه هستیم

❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤  

به هنگام صحبت ز انواع گلها

به دور از تعصب ـ و یا کینه هستیم

❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤ ❤  

من و عشق ـ ای دوست! ـ ای چشم خسته!

من و عشق ، رؤیای نوشینه هستیم